Cumhuriyet Medical Journal

Abstract

Özet

Amaç. Özellikle yetişkinler için bir eğitim müfredatı hazırlamanın ilk adımı eğitim ihtiyaçlarının ne olduğunun tespit edilmesidir. Bu çalışmanın amacı, Ankara ilinde eğitim alan Aile hekimliği asistanlarının temel yeterlilikler açısından eğitim ihtiyaçlarını, kendi değerlendirmelerinden yola çıkarak ortaya koymak ve standardize bir müfredat programı oluşturulmasına katkıda bulunmaktır. Yöntem. Bu kesitsel çalışmanın evrenini 01 Mart-01 Haziran 2012 tarihleri arasında Ankara ilinde; tıp fakültesi ve eğitim araştırma hastanelerinde aile hekimliği asistanlığı yapmakta olanlar oluşturmuştur. Çalışma yürütücüleri tarafından oluşturulan anket formu, çalışmaya katılmayı kabul edenlere uygulanmıştır. Bulgular. Ankara ilinde halen aile hekimliği asistanlığı yapmakta olan 120 asistanın 77’sine (%64,1) ulaşıldı. Uzmanlık sonrası planlarına bakıldığında, %42,9’u saha hekimi, %40,3’ü akademisyen, %7,8’i özel, %1,3’ü tıp dışı bir alanda çalışmayı planlarken; %7,8’i ise kararsızdı. Aile hekimliği temel uygulamaları ve katılımcıların yeterlilikleri kendileri tarafından değerlendirildiğinde; ölmekte olan hasta bakımı, ergen sağlığı ve danışmanlığı, temel yenidoğan bakımı, madde bağımlılığı, istismar ve şiddet, çevre kaynaklı hastalıklar ve meslek hastalıkları, evde bakım, yaşam ve ölümle ilgili konularda uygulama yapma imkanlarının az olduğu görüldü. Katılımcılara uygulanan ‘en iyi nasıl öğrenirim’ anketi sonuçlarına göre, tercih ettikleri en iyi öğrenme yöntemleri sırası ile işitsel (n: 40), kinetik (n: 28), okuyarak (n: 28) ve görseldi (n: 12). Sonuç. Aile Hekimliği Uzmanlık Eğitimi hastane rotasyonları, birinci basamak uygulama eğitimi ve eğitsel etkinliklerden oluşmaktadır. Katılımcıların, hastane rotasyonlarında uygulama imkanlarının daha seyrek olduğunu belirttikleri konuların, birinci basamak uygulama eğitimi ve eğitsel etkinliklere dahil edilmesi uygun olacaktır. Katılımcıların %40,3’ü, özellikle de 2006 yılı ve sonrası mezun olanlar daha sıklıkla akademisyen olmayı planlamaktadır (p: 0,01). Ancak akademisyenliğin en temel özelliklerinden biri olan güncel bilgileri takip etmek için makale okuma durumlarına bakıldığında, katılımcılar yeterli sıklıkta Türkçe ve İngilizce makale okumadıklarını belirtmektedirler. Çalışmamıza göre katılımcıların en çok tercih ettikleri öğrenme metodu işitseldir ancak bir eğitim programında birden çok yöntemin bir arada kullanılmasının öğrenmenin kalıcılığını artırdığı bilinmektedir.

Anahtar sözcükler: Aile Hekimliği, uzmanlık eğitimi, yeterlikler, öğrenme gereksinimi

Abstract

Aim. Especially for adults, the first step in the development of a training curriculum is to determine the training needs. The aim of this study is to evaluate the training needs according to core competencies by the opinions of Family medicine residents that are educated in Ankara and to contribute to creation of a standardized training curriculum. Method. Residents educated in Family medicine departments of Universities and Training and Research Hospitals in Ankara between March 01 and June 01, 2012 were the universe of this cross-sectional study. The questionnaire formed by the investigators was applied to those who accepted. Results. Seventy seven (64.1%) residents of a total of 120 were reached. Post-residency working decisions of the residents were field practice by 42.9%, academic plans by 40.3%, private practice by 7.8%, working non-medical by 1.3% and uncertain by 7.8%. According to self-evaluations of residents about practice and competencies, they had less opportunity to practice about the issues like: dying patient care, adolescent health and counseling, basic newborn care, substance abuse, abuse and violence, environment related illnesses and occupational diseases, home care, life and death issues. According to ‘How do I learn best?’ survey results, preferred methods were auditory (n: 40), kinesthetic (n: 28), reading (n: 28) and visual (n: 12) respectively. Conclusion. Family medicine specialty training consists of hospital rotations, primary care practice training and educational activities. The issues that were mentioned by the residents as less practiced, should be included into the educational activities and primary care practice training. 40.3% of the residents, especially graduated at or after the year 2006, were planning to be academics (p: 0.01). One of the basic features of being an academic is reading scientific papers to follow up-to date information, but residents stated that they were not reading Turkish and English papers with sufficient frequency. Most preferred learning style was auditory, but it is known that using more than one method in educational programmes will improve consistency of learning.