BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR YÜKSEKOKULU ÖĞRENCİLERİNİN FİZİKSEL AKTİVİTE DÜZEYLERİ İLE YEME BAĞIMLILIKLARININ KARŞILAŞTIRILMASI
Öz
Bu
çalışmanın amacı Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu öğrencilerinin fiziksel
aktivite düzeylerinin ve yeme bağımlılıklarının araştırılması ile aşırı yeme
isteği uyandıran gıdaların incelenmesidir. Araştırmanın amacı doğrultusunda öğrencilerin
yeme bağımlılıklarının tespiti için Gearhardt ve arkadaşları tarafından 2009’da
geliştirilen, 2012 yılında geçerlilik ve güvenilirlik çalışması Bayraktar ve
arkadaşları tarafından yapılmış olan Yale Yeme Bağımlılığı Ölçeği
kullanılmıştır. Ayrıca katılımcıların fiziksel aktivite düzeyinin tespiti için Craig
ve arkadaşları tarafından 2003 yılında geliştirilen ve 2005 yılında Öztürk
tarafından Türkçe uyarlaması yapılan Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi
kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bilgiler IBM SPSS statistics 23
programı ile analiz edilmiştir. Yale Yeme Bağımlılığı Ölçeği sonuçlarına göre çalışmaya
katılan toplam 383 kişiden 290 tanesi yeme bağımlılığı tanısını
karşılamışlardır. Ayrıca ölçekte yer alan aşırı yeme isteği uyandırdığı için
aşırı yemekten dolayı sorun yaşanan gıdalar listesinde öğrencilerin en çok
seçtiği gıda %44,9 ile gofret/çikolata olurken %32,6 ile kola/gazoz ve %28,7
ile cips ikinci ve üçüncü sırada seçilmiştir. Katılımcıların büyük çoğunluğunda
yeme bağımlılığı gözlemlenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Yale Yeme Bağımlığı Ölçeği Beslenme Yeme Bağımlılığı Fiziksel Aktivite
Kaynakça
- Arabacı R, Çankaya C. (2007). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Araştırılması, Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1): 1-15.
- Aslan Baş U, Livanelioğlu A, Aslan Ş. (2007). Fiziksel aktivite düzeyinin üniversite öğrencilerinde iki farklı yöntemle değerlendirilmesi, Fizyoterapi Rehabilitasyon, 18(1): 11-19.
- Balaman Bİ. (2017). Bakırköy İlçesindeki Yetişkin Popülasyonda Yeme Bağımlılığı ve İlişkili Etmenler, Yüksek Lisans Tezi, Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Bayraktar F, Erkman F, Kurtuluş E. (2012). Adaptation Study of Yale Food Addiction Scale, Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 22(ek sayı 1): 38.
- Çelebi C. (2015). Obezite Hastalarında Yeme Bağımlılığı, Psikopatoloji Ve Kişilik Özelliklerinin Değerlendirilmesi, Tıpta Uzmanlık Tezi, Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, İstanbul.
- Dayılar H. (2015). Lise Öğrencilerinde Yeme Bağımlılığı ve Etkileyen Faktörler, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- Deforche B, Van Dyck D, Deliens T, De Bourdeaudhuij I. (2015). Changes in Weight, Physical Activity, Sedentary Behaviour and Dietary Intake during the Transition to Higher Education: A Prospective Study, International Journal of Behavioral Nutrition, 12(16): 1-10.
- Doğduay G. (2013). Engelli Bireye Sahip Ebeveynlerde Sporun Yaşam Kalitesine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
- Gearhardt AN, Corbin WR, Brownell KD. (2009). Preliminary Validation of the Yale Food Addiction Scale, Appetite, 52: 430-436.
- Hone-Blanchet A, Fecteau S. (2014). Overlap of Food Addiction and Substance Use Disorders Definitions: Analysis of Animal and Human Studies, Neuropharmacology, 85: 81-90.
- Kaleli S, Kılış N, Erdoğan M, Erdoğan N. (2017). Sakarya Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Beslenme Alışkanlıkları, Online Türk Sağlık Bilimleri Dergisi, 2(2): 12-18.
- Kayhan M, Bulunmaz AO, Ünveren A. (2016). Üniversite Öğrencilerinin Yeme Bağımlılıklarının Karşılaştırılması, 7. Ulusal Obezite Kongresi, Bildiri Kitabı: 123.
- Kıcalı GD. (2015). Üniversite Öğrencilerinde Beslenme Alışkanlıkları ve Yeme Bağımlılığının Farklı Kişilik Özellikleri ve Psikiyatrik Belirtilerle İlişkisinin İncelenmesi, Tıpta Uzmanlık Tezi, Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Konya.
- Koçoğlu G, Sümer H, Özdemir L, Polat H. (2001). Spor Bölümüm Öğrencilerinin Beslenme Durumları ve Alışkanlıkları Diğer Öğrencilerden Farklı mı?, Sendrom: 74-80.
- Lachat C, Otchere S, Roberfroid D, Abdulai A, Maria F, Seret A, Milesevic J, Xuereb G, Candeias V, Kolsteren P. (2013). Diet and Physical Activity for the Prevention of Noncommunicable Diseases in Low- and Middle-Income Countries: A Systematic Policy Review, PLOS Medicine, 10(6): 1-19.
- Likus W, Milka D, Bajor G, Jachacz-Łopata M, Dorzak B. (2013). Dietary Habits and Physical Activity in Students from the Medical University of Silesia in Poland, Rocz Panstw Zakl Hig, 64(4): 317-324.
- Meule A, Gearhardt AN. (2014). Food Addiction in the Light of DSM-5, Nutrients, 6: 3653-3671.
- Öztürk M. (2005). Üniversitede Eğitim-Öğretim Gören Öğrencilerde Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketinin Geçerliliği ve Güvenilirliği ve Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Belirlenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Plotnikoff RC, Costigan SA, Williams RL, Hutchesson MJ, Kennedy SG, Robards SL, Allen J, Collins CE, Callister R, Germov J. (2015). Effectiveness of Interventions Targeting Physical Activity, Nutrition and Healthy Weight for University and College Students: A Systematic Review and Meta-Analysis, International Journal of Behavioral Nutrition, 12(45): 1-10.
- Pursey KM, Stanwell P, Gearhardt AN, Collins CE, Burrows TL. (2014). The Prevalence of Food Addiction as Assessed by the Yale Food Addiction Scale: A Systematic Review, Nutrients, 6: 4552-4590.
- Yıldırım İ, Yıldırım Y, Tortop Y, Poyraz A. (2011). Afyon Kocatepe Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Beslenme Alışkanlıkları ve Bunları Etkileyen Faktörler, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1): 1375-1391.
Ayrıntılar
| Bölüm | Hareket ve Antrenman Bilimi |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Özel Sayı 1 |