Parkinson
hastalığı (PH), özellikle substansiya nigra pars kompakta bölgesindeki dopamine
salgılayan hücreler olmak üzere bazal gangliayı etkileyen kronik, nörodejeneratif
bir bozukluktur. Sıklıkla 50 yaş üzeri kişileri etkiler. Bununla birlikte daha
genç başlangıç da bildirilmektedir. Bazal gangliada devam eden bir dopaminerjik
hücre ölümü olduğundan, ileri dönemlerde ciddi özürlülüğe yol açabilen
ilerleyici bir hastalıktır. PH’ nın ileri dönemeleri, motor dalgalanmalar,
yürüyüşte donmalar, diskinezi, postüral instabilite, düşmeler, otonomik
tutulum, non-motor semptomlar nedeniyle hastalar için olduğu kadar klinisyenler
için de zorlayıcıdır. Bu semptomatoloji, sıklıkla ileri evre PH olarak
tanımlanan Hoehn and Yahr (H&Y) skalasında evre 4-5’ e karşılık gelir. Bu derlemede
ileri evre PH olan hastalarda tedavi seçenekleri tartışılmıştır.
Parkinson’s
disease (PD) is a chronic, neurodegenerative disorder affecting basal ganglia,
dopamine-secreting cells in the pars compacta region of the substantia nigra,
in particular. It commonly affects people above the age of 50, however younger
–onset has also been reported. Since there is an ongoing dopaminergic cell
death in basal ganglia, it is a progressive disorder leading to severe
disability in the late stages of the disease. The advanced stages of PD are the
most challenging part of the disease for clinicians, as well as the patients’
themselves due to the motor fluctuations, freezing of gait, dyskinesia,
postural instability, falls, autonomic involvement, non-motor symptoms. This symptomatology
corresponds to the stage of 4-5 on the Hoehn and Yahr (H&Y) scale, which is
commonly defined as advanced PD. The treatment options in the patients with
advanced PD are discussed in this review.
Subjects | Health Care Administration |
---|---|
Journal Section | Reviews |
Authors | |
Publication Date | September 19, 2017 |
Acceptance Date | June 13, 2017 |
Published in Issue | Year 2017Volume: 39 Issue: 3 |