Özet
Amaç. Ayak komplikasyonları, gelişmekte olan ülkelerde Diabetes Mellitus (DM) hastalarında önde gelen mortalite nedenlerindendir. Diyabetik ayağın önlenmesinde, düzenli ayak bakımı en etkili yöntemdir. Bu çalışmada, aile hekimliği polikliniklerine başvuran diyabetik hastaların, ayak bakımı uygulama konusundaki yeterliliklerini tespit etmek amaçlanmıştır. Yöntem. Bu kesitsel çalışma, Şubat-Nisan 2012 döneminde Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği polikliniklerinde gerçekleştirildi. Araştırmaya katılan diyabetik hastalara, ayak bakımı davranışlarıyla ilgili yapılandırılmış anket formu uygulandı. Ayak bakımı açısından; 0-4 puan alanlar ‘yetersiz’, 5-8 puan alanlar ‘Orta’, 9-12 puan alanlar ise ‘İyi’ olarak değerlendirildi. Bulgular. Çalışmaya katılan 200 diyabetik hastanın yaş ortalaması 61,5 (±11,3) yıldı. Hastaların ortalama ayak bakımı değerlendirme puanı 5,99 (±2,4) olarak bulundu. Evli olan hastaların ve daha önce herhangi bir sağlık kuruluşunda diyabetik ayak bakımı konusunda bilgilendirildiğini belirten hastaların ortalama puanları, daha yüksekti (p<0,05). Düşük öğrenim düzeyi, yetersiz ayak bakımı ile ilişkiliydi (p=0,000). Hastaların çoğunluğunun (%83) ayak bakımı ‘yetersiz’ veya ‘orta’ olarak’ değerlendirildi. Sonuç. Diyabetik hastalarının ayak bakımı yetersizdir. Diyabetik ayağın önlenebilmesi için, tüm hastalara, ayak bakımı konusunda eğitim verilmesi gerekmektedir.
Anahtar sözcükler: Diabetes mellitus, diyabetik ayak, hasta merkezli bakım
Abstract
Aim. Diabetes Mellitus (DM) foot complications are a leading cause of mortality in developing countries. Regular foot care is the most effective method to prevent diabetic foot. The aim of this study was to determine the practice of foot care among diabetes patients attending Family Medicine outpatient clinics. Methods. This is a cross-sectional study carried out from February to April 2012 in Family Medicine outpatient clinics of Dışkapı Yıldırım Beyazıt Training and Research Hospital. Structured questionnaires about foot care behavior were administered to diabetic patients. The practice scores were classified as ‘poor’ if score was 0-4, ‘avarage’ if score was 5-8 and good if score was 9-12. Results. The study involved 200 diabetic patients with a mean age 61.5 (±11.3) years. The mean foot care assessment score was 5.99 (±2.4). Married patients’ and patients’ who were previously informed about diabetic foot care in any health facility assessment scores, were higher (p <0.05). Low educational status was significantly associated with poor practice of foot care. Majority (83%) of patients were with ‘poor’ or ‘average’ practice of foot care. Conclusion. Diabetic patients’ foot care is inadequate. In order to prevent diabetic foot, training in foot care should be given to all patients.
Keywords: Diabetes Mellitus, diabetic foot, patient-centered careBirincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Dahili Tıp Bilimleri Araştırma Yazıları |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ağustos 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012Cilt: 34 Sayı: 4 |