BibTex RIS Kaynak Göster

-

Yıl 2013, Cilt: 35 Sayı: 1, 25 - 32, 22.03.2013

Öz

Aim. Especially for adults, the first step in the development of a training curriculum is to determine the training needs. The aim of this study is to evaluate the training needs according to core competencies by the opinions of Family medicine residents that are educated in Ankara and to contribute to creation of a standardized training curriculum. Method. Residents educated in Family medicine departments of Universities and Training and Research Hospitals in Ankara between March 01 and June 01, 2012 were the universe of this cross-sectional study. The questionnaire formed by the investigators was applied to those who accepted. Results. Seventy seven (64.1%) residents of a total of 120 were reached. Post-residency working decisions of the residents were field practice by 42.9%, academic plans by 40.3%, private practice by 7.8%, working non-medical by 1.3% and uncertain by 7.8%. According to self-evaluations of residents about practice and competencies, they had less opportunity to practice about the issues like: dying patient care, adolescent health and counseling, basic newborn care, substance abuse, abuse and violence, environment related illnesses and occupational diseases, home care, life and death issues. According to ‘How do I learn best?’ survey results, preferred methods were auditory (n: 40), kinesthetic (n: 28), reading (n: 28) and visual (n: 12) respectively. Conclusion. Family medicine specialty training consists of hospital rotations, primary care practice training and educational activities. The issues that were mentioned by the residents as less practiced, should be included into the educational activities and primary care practice training. 40.3% of the residents, especially graduated at or after the year 2006, were planning to be academics (p: 0.01). One of the basic features of being an academic is reading scientific papers to follow up-to date information, but residents stated that they were not reading Turkish and English papers with sufficient frequency. Most preferred learning style was auditory, but it is known that using more than one method in educational programmes will improve consistency of learning.

Kaynakça

  • The European definition of general practice/family medicine, WONCA Europe 200 Türkçe Çeviri ED: Başak O. Haziran 2003 (Türkiye Aile Hekimleri Uzmanlık Derneği Yayını).
  • Tekin O, Üstü Y, Uğurlu M. Aile Hekimliği Uzmanlık Eğitiminde Saha Eğitimi. Ankara Medical Journal 2012; 12: 16-21.
  • Özden Y. Öğrenme ve Öğretme. Pegem Yayıncılık. 7th ed. 2005; pp: 69.
  • Boelen C. The five star doctor. In: changing medical education and medical practice. WHO Bulletin No 3 June 1992.
  • Fleming N, Mills C. (1992). VARK. Available at: http://www.varklearn.com/documents/The%20VARK%20Questionnaire%20-%20Turkish.pdf (Erişim tarihi: 04.02.2013)
  • Özer C, Dağdeviren N, Şahin EM, Aktürk Z. Aile Hekimliği Uzmanlık Eğitiminde Birebir Eğitim. Tıp Eğitimi Dünyası 2003; 12: 2-5.
  • Akdeniz M, Ungan M, Yaman H. Family Medicine: a Contemporary Health Care Provision System. GeroFam 2010; 1: 15-27.
  • Durak İ. Uzmanlık Eğitiminde Yeterlik Sürecinde Eğitici Gelişimi- Eğiticilerin Eğitimi. 12. Tıpta Eğitim Kurultayı 2006; pp: 63-4.
  • Wlodkowski RJ. Enhancing adult motivation to learn. Revised Edition: 69-72 Jossey-Bass Publishers. San Francisco 1999.
  • Foley EC, D’Amico F, Merenstein JH. Clinical practice arrangements of physician faculty in family practice residency programs. Fam Med 1996; 28: 640
  • Şensoy N, Başak O, Gemalmaz A. Umurlu Aile Hekimliği Merkezi’nde Aile Hekimliği Uygulaması ve Hasta Profili: Aile Hekimliği Alan Eğitimi Gereksinimini Ne Ölçüde Karşılıyor? Kocatepe Tıp Dergisi 2009; 10: 49-56.
  • Emanuel E. A half-life of 5 years. Can Med Assoc J 1975; 112: 572.
  • Güven M, Kürüm D. Öğrenme Stilleri ve Eleştirel Düşünme Arasındaki İlişkiye Genel Bir Bakış. Sosyal Bilimler Dergisi 2006; 6: 75-89.
  • Ülgen G. Eğitim Psikolojisi. Alkım Yayınevi, Ankara 1997.
  • Takahashi O, Ohde S, Jacobs JL, Tokuda Y, Omata F, Fukui T. Residents’ experience of scholarly activities is associated with higher satisfaction with residency training. J Gen Intern Med 2009; 24: 716-20.
  • Kaya M, Üner S, Karanfil E, Uluyol R, Yüksel F, Yüksel M. The Burnout Condition of Primary Health Care Personnel. TAF Prev Med Bull 2007; 6: 3573

Ankara ilinde eğitim alan aile hekimliği asistanlarının eğitim gereksinimlerinin değerlendirilmesi

Yıl 2013, Cilt: 35 Sayı: 1, 25 - 32, 22.03.2013

Öz

Özet

Amaç. Özellikle yetişkinler için bir eğitim müfredatı hazırlamanın ilk adımı eğitim ihtiyaçlarının ne olduğunun tespit edilmesidir. Bu çalışmanın amacı, Ankara ilinde eğitim alan Aile hekimliği asistanlarının temel yeterlilikler açısından eğitim ihtiyaçlarını, kendi değerlendirmelerinden yola çıkarak ortaya koymak ve standardize bir müfredat programı oluşturulmasına katkıda bulunmaktır. Yöntem. Bu kesitsel çalışmanın evrenini 01 Mart-01 Haziran 2012 tarihleri arasında Ankara ilinde; tıp fakültesi ve eğitim araştırma hastanelerinde aile hekimliği asistanlığı yapmakta olanlar oluşturmuştur. Çalışma yürütücüleri tarafından oluşturulan anket formu, çalışmaya katılmayı kabul edenlere uygulanmıştır. Bulgular. Ankara ilinde halen aile hekimliği asistanlığı yapmakta olan 120 asistanın 77’sine (%64,1) ulaşıldı. Uzmanlık sonrası planlarına bakıldığında, %42,9’u saha hekimi, %40,3’ü akademisyen, %7,8’i özel, %1,3’ü tıp dışı bir alanda çalışmayı planlarken; %7,8’i ise kararsızdı. Aile hekimliği temel uygulamaları ve katılımcıların yeterlilikleri kendileri tarafından değerlendirildiğinde; ölmekte olan hasta bakımı, ergen sağlığı ve danışmanlığı, temel yenidoğan bakımı, madde bağımlılığı, istismar ve şiddet, çevre kaynaklı hastalıklar ve meslek hastalıkları, evde bakım, yaşam ve ölümle ilgili konularda uygulama yapma imkanlarının az olduğu görüldü. Katılımcılara uygulanan ‘en iyi nasıl öğrenirim’ anketi sonuçlarına göre, tercih ettikleri en iyi öğrenme yöntemleri sırası ile işitsel (n: 40), kinetik (n: 28), okuyarak (n: 28) ve görseldi (n: 12). Sonuç. Aile Hekimliği Uzmanlık Eğitimi hastane rotasyonları, birinci basamak uygulama eğitimi ve eğitsel etkinliklerden oluşmaktadır. Katılımcıların, hastane rotasyonlarında uygulama imkanlarının daha seyrek olduğunu belirttikleri konuların, birinci basamak uygulama eğitimi ve eğitsel etkinliklere dahil edilmesi uygun olacaktır. Katılımcıların %40,3’ü, özellikle de 2006 yılı ve sonrası mezun olanlar daha sıklıkla akademisyen olmayı planlamaktadır (p: 0,01). Ancak akademisyenliğin en temel özelliklerinden biri olan güncel bilgileri takip etmek için makale okuma durumlarına bakıldığında, katılımcılar yeterli sıklıkta Türkçe ve İngilizce makale okumadıklarını belirtmektedirler. Çalışmamıza göre katılımcıların en çok tercih ettikleri öğrenme metodu işitseldir ancak bir eğitim programında birden çok yöntemin bir arada kullanılmasının öğrenmenin kalıcılığını artırdığı bilinmektedir.

Anahtar sözcükler: Aile Hekimliği, uzmanlık eğitimi, yeterlikler, öğrenme gereksinimi

 

Abstract

Aim. Especially for adults, the first step in the development of a training curriculum is to determine the training needs. The aim of this study is to evaluate the training needs according to core competencies by the opinions of Family medicine residents that are educated in Ankara and to contribute to creation of a standardized training curriculum. Method. Residents educated in Family medicine departments of Universities and Training and Research Hospitals in Ankara between March 01 and June 01, 2012 were the universe of this cross-sectional study. The questionnaire formed by the investigators was applied to those who accepted. Results. Seventy seven (64.1%) residents of a total of 120 were reached. Post-residency working decisions of the residents were field practice by 42.9%, academic plans by 40.3%, private practice by 7.8%, working non-medical by 1.3% and uncertain by 7.8%. According to self-evaluations of residents about practice and competencies, they had less opportunity to practice about the issues like: dying patient care, adolescent health and counseling, basic newborn care, substance abuse, abuse and violence, environment related illnesses and occupational diseases, home care, life and death issues. According to ‘How do I learn best?’ survey results, preferred methods were auditory (n: 40), kinesthetic (n: 28), reading (n: 28) and visual (n: 12) respectively. Conclusion. Family medicine specialty training consists of hospital rotations, primary care practice training and educational activities. The issues that were mentioned by the residents as less practiced, should be included into the educational activities and primary care practice training. 40.3% of the residents, especially graduated at or after the year 2006, were planning to be academics (p: 0.01). One of the basic features of being an academic is reading scientific papers to follow up-to date information, but residents stated that they were not reading Turkish and English papers with sufficient frequency. Most preferred learning style was auditory, but it is known that using more than one method in educational programmes will improve consistency of learning.

Keywords: Family Medicine, specialty training, competencies, learning needs

Kaynakça

  • The European definition of general practice/family medicine, WONCA Europe 200 Türkçe Çeviri ED: Başak O. Haziran 2003 (Türkiye Aile Hekimleri Uzmanlık Derneği Yayını).
  • Tekin O, Üstü Y, Uğurlu M. Aile Hekimliği Uzmanlık Eğitiminde Saha Eğitimi. Ankara Medical Journal 2012; 12: 16-21.
  • Özden Y. Öğrenme ve Öğretme. Pegem Yayıncılık. 7th ed. 2005; pp: 69.
  • Boelen C. The five star doctor. In: changing medical education and medical practice. WHO Bulletin No 3 June 1992.
  • Fleming N, Mills C. (1992). VARK. Available at: http://www.varklearn.com/documents/The%20VARK%20Questionnaire%20-%20Turkish.pdf (Erişim tarihi: 04.02.2013)
  • Özer C, Dağdeviren N, Şahin EM, Aktürk Z. Aile Hekimliği Uzmanlık Eğitiminde Birebir Eğitim. Tıp Eğitimi Dünyası 2003; 12: 2-5.
  • Akdeniz M, Ungan M, Yaman H. Family Medicine: a Contemporary Health Care Provision System. GeroFam 2010; 1: 15-27.
  • Durak İ. Uzmanlık Eğitiminde Yeterlik Sürecinde Eğitici Gelişimi- Eğiticilerin Eğitimi. 12. Tıpta Eğitim Kurultayı 2006; pp: 63-4.
  • Wlodkowski RJ. Enhancing adult motivation to learn. Revised Edition: 69-72 Jossey-Bass Publishers. San Francisco 1999.
  • Foley EC, D’Amico F, Merenstein JH. Clinical practice arrangements of physician faculty in family practice residency programs. Fam Med 1996; 28: 640
  • Şensoy N, Başak O, Gemalmaz A. Umurlu Aile Hekimliği Merkezi’nde Aile Hekimliği Uygulaması ve Hasta Profili: Aile Hekimliği Alan Eğitimi Gereksinimini Ne Ölçüde Karşılıyor? Kocatepe Tıp Dergisi 2009; 10: 49-56.
  • Emanuel E. A half-life of 5 years. Can Med Assoc J 1975; 112: 572.
  • Güven M, Kürüm D. Öğrenme Stilleri ve Eleştirel Düşünme Arasındaki İlişkiye Genel Bir Bakış. Sosyal Bilimler Dergisi 2006; 6: 75-89.
  • Ülgen G. Eğitim Psikolojisi. Alkım Yayınevi, Ankara 1997.
  • Takahashi O, Ohde S, Jacobs JL, Tokuda Y, Omata F, Fukui T. Residents’ experience of scholarly activities is associated with higher satisfaction with residency training. J Gen Intern Med 2009; 24: 716-20.
  • Kaya M, Üner S, Karanfil E, Uluyol R, Yüksel F, Yüksel M. The Burnout Condition of Primary Health Care Personnel. TAF Prev Med Bull 2007; 6: 3573
Toplam 16 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Temel Tıp Bilimleri Araştırma Yazıları
Yazarlar

Hülya Yıkılkan

Özlem Türedi

Cenk Aypak

Süleyman Görpelioğlu

Yayımlanma Tarihi 22 Mart 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013Cilt: 35 Sayı: 1

Kaynak Göster

AMA Yıkılkan H, Türedi Ö, Aypak C, Görpelioğlu S. Ankara ilinde eğitim alan aile hekimliği asistanlarının eğitim gereksinimlerinin değerlendirilmesi. CMJ. Mart 2013;35(1):25-32.